Yaşlı Köpek ve Baba

Yaşlı Köpek ve Baba

Soğuk kış günleri şehri vurmaya başlamıştı. Kuru ayaz canlıları iliklerine kadar donduruyordu. Gecekondu tipi olan evlerde, soğukla boğuşmak çok zordu. Özellikle hem soğukla hem de aile reisi ile boğuşulan evlerde…

Rüstem, üç çocuk babasıydı. Kırık dökük bir gecekonduda ailesiyle birlikte yaşıyorlardı. Ailesini çok takmaz, sadece o günkü günü kurtarmak için uğraşan biriydi. İşi yoktu. İçki ve kumar alışkanlıkları ailesini her gün daha da batağa sokuyordu. Özellikle bu soğuk kış günlerinde, çocukları gecekonduda titrerlerken… Gecekondusundan çıkıp üç beş para kazanıp keyfini sürmek için iş bakıyordu kendine. İş olmazsa da iki dalavere ile para kazanma yollarını buluyordu. Şehrin otogarına gidip doğu illerinden gelen yurttaşlarını dolandırmak için birkaç oyunu vardı. Otobüsün tur görevlisi olduğunu söyleyerek, insanları gidecekleri yere kadar götürebileceğini söylüyordu. O sırada saf gördüklerinden para çalarak ya da biraz düzgün olanlarından ise bu tip oyunlarla kandırarak para tırtıklamasını biliyordu. Kış günlerinde özellikle doğudan gelen işçi akınları sebebiyle otogar dolup taşıyordu. Mevsimlik işçi olarak çalışmaya gelen erzağını sırtına almış birisini gözüne kestirdi. Samimiyetle yaklaşarak;

- “ Merhaba kardeşim! Ben geldiğin otobüsün şehir rehberiyim. Nereye gitmek istiyorsan ya da herhangi bir sorun varsa bana danışabilirsin. Yalnızca kimliğinizi göstermeniz şartı ile bu danışmana hiçbir ücret dahilinde olmadan ulaşabilirsin. “ dedi hınzırca. Çok nazik halde görünüyordu

- “ Sağ olasın kardeşim. Ben Van ‘dan geliyorum. Mevsimlik işçi olarak burada çalışmak istiyorum. Nerede iş bulabilirim. Kimliğimi buyurun veriyorum “ dedi yolcu masumca. Bir yandan sırtında erzağını taşıyor, bir yandan da cebinden cüzdanını çıkarıyordu. Cüzdanının arasına sıkıştırdığı kimliği Rüstem’ e uzattı. Rüstem ise bir çırpıda cüzdanı alarak buzlu yolların üzerinden koşmaya başladı. Yolcu ise ne olduğunu anlayamadı. Sırtındaki erzağı ile koşmaya çalışsa da ağır yükü olduğu için Rüstem’e yetişemedi…

Rüstem kaçtıktan sonra, bir sokağın kuytu köşesine geldi. Cüzdanın içini açarak nevalesine bakmaya koyuldu. Cüzdanın içinden yüklü derecede para çıkmıştı. Herhalde mevsimlik olan işçinin burada kalacağı süredeki harçlığı olacaktı. Ama şimdi Rüstem’in eğlence parası olacaktı. Öncelikle giderek kendine güzel bir meze aldı. İçkisini de en iyilerinden seçti. Daha sonra iki altılı çevirerek yarışları seyre koyuldu. Üstünden düzgün şeyler olmadığı için sokaklarda yürürken köpekler gibi titriyordu. Ama bu ona vız geliyordu. O aldığı nevaleye bakardı. Mezesini, içkisini ve altılı kuponlarını alarak gecekondusunun yolunu tuttu. Gecekondusuna geldiğinde çocukların titremesini aldırış etmedi. Karısının dırdırını çekmemek için ekmek ve biraz da mezenin içinde olan peynir getirmişti. Günleri bu şekilde sürüp gidiyordu. Ayaklarını uzatarak ve içkisinden yudumlanarak eski püskü televizyonun karşısına geçti.

— Gecekondunun Arkasındaki Köpek Kulübesinde –

Buradaki gecekonduların bayır taraflarında çoğu zaman köpek kulübeleri buluyordu. Rüstemlerin gecekondusunun bayırında eski püslü, çivileri sökülmeye yüz tutmuş tahta kulübe içerisinde, iki yavru köpek, bir dişi bir de erkek köpek yaşıyordu. Kulübeye yavrular ve anne sığıyordu. Baba köpek ise kulübenin dışarısında halinden memnunca yatıyordu. Hem içerisindeki ailesini koruyordu hem de içeriye daha fazla daralma vermemek için kulübenin önünü tercih ediyordu. Kulübenin içerisinden havlama sesleri yükseldi. İçeriye girerek yavrularının mağrur gözlerle ona baktıklarını gördü. Patilerini yere sürterek birden kulübenin önünden uzaklaştı. Bir kasabın önüne geldiğinde durdu. Kasabın etrafında fır dönüyordu. Dükkânın kapısı karlardan dolayı kaplanmıştı. Bu yüzden çoğu müşteri bu karların yoğunluğunu görüp başka kasap arıyordu. Ya da dükkânın önüne gelerek kasabı şikâyet yağmuruna tutuyorlardı. Çünkü kasap dükkânının önündeki karları temizlemeye acizdi. Köpek siyah beyaz dünyasında bu çerçeveyi gördü. Kasap dükkânın önüne gelerek kapısının önündeki karları patileriyle temizlemeye koyuldu. Titremesi umurunda değildi. O sadece yavrusunu ve karısını düşünüyordu. Bir süre sonra kapının önü gittikçe açılmıştı. Kapının önü insanların rahat girip çıkabileceği hale gelmişti. Bunu gören kasap tembelce yerinden kalktı ve sevinçli bir halde;

- “ Akıllı köpek. Aferin. “ dedi. Kasabının artıklarından pirzolayı köpeğin önüne doğru fırlattı. Yaşlı köpek pirzolayı ağzına alarak hızlı bir koşuyla evinin yolunu tuttu. Kulübesine geldiğinde içeriye koca pirzolayı bıraktı. Yavrularının yemeği görünce sevinçle babalarının boyunlarına doğru uzanması her şeye değerdi. Yavruları ve karısı pirzolayı yemeye koyuldular. Yaşlı köpek ise babalık görevini yerine getirmişti. Kulübesinden uzaklaşarak yeni işler bulmaya doğru koştu…


Rüstemlerin evinden bu köpeğin yaptıklarını gören çocuklardan en büyüğü kısık bir sesle;

- “ Babamızın bir köpek kadar şerefi yok”

köpek olanıda varmış
sağol:D